Björgunin gekk að óskum en varla var björgunarmaðurinn búinn að kasta mæðinni þegar aftur heyrist kallað á hjálp frá öðrum manni sem kom fljótandi niður ánna. Aftur rýkur björgunarmaðurinn af stað og hendir sér á nýjan leik í ánna. En á meðan á því stendur, heyrist í þriðja manninum kalla á hjálp.
Annar hugulsamur þorpsbúi tekur að sér að bjarga þessum manni. En hrópum á hjálp fer fjölgandi.
Áður en varir, snýst allur dagurinn hjá þorpsbúum um það að bjarga fólki úr ánni og annað venjubundið daglegt starf liggur niðri á
meðan. Alltaf fjölgar þeim sem eru hjálpar þurfi en því miður þrátt fyrir
mikla viðleitni þorpsbúa þá fjölgar þeim líka sem ekki verður hægt að bjarga.
Boðskapur þessarar sögu er á þá leið að þrátt fyrir mikla
hetjudáð þorpsbúa til bjargar fólki í sárri neyð, þá datt engum þeirra í hug að
komast að því af hverju svona margt fólk féll í ánna eða koma í veg fyrir það
að það gerðist.Mögulegt er að björgunarstörf hefðu borið
meiri árangur ef það hefði verið gert og eitthvað gert til þess að koma í veg
fyrir það.
Um það snúast forvarnir. Að koma í veg fyrir slys og alls kyns vandamál.
Tökum höndum saman og borgum núna en ekki eftir á þegar skaðinn er skeður. Það er einfaldlega ódýrara að nýta sér tækifærið nú en margfalt dýrara þegar tækifærið er runnið úr manns greipum.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli